ارزیابی «نیاز زاویه ی درز انقطاع» قاب های خمشی فولادی مجاور تحت زلزله های حوزه دور و نزدیک گسل

ایجاد ساختمان‌های مرتفع و نزدیک به هم سبب می‌شود که در هنگام زلزله به سبب اختلاف در ارتفاع و سیستم‌های مقاوم لرزه‌یی، رفتار متفاوتی از ساختمان‌های مجاور بروز کند و جابه‌جایی جانبی آن‌ها منجر به برخورد )ضربه( می‌شود. لذا با هدف جلوگیری از برخورد آن‌ها، نوشتار حاضر به تخمین «نیاز زاویه‌ی درز انقطاع» در بالاترین تراز برخورد از ترکیب‌های هم‌جواری دوتایی قاب‌های خمشی فولادی ۲ تا۲۰ طبقه، تحت رکوردهای زلزله‌های حوزه‌ی دور و نزدیک گسل پرداخته و مقادیر به‌دست آمده از تحلیل دینامیکی تاریخچه‌ی زمانی غیرخطی با ضوابط استاندارد ۲۸۰۰ مقایسه شده است. نتایج نشان می‌دهد که در برخی حالت‌های هم‌جواری، ضوابط استاندارد ۲۸۰۰ منجر به تخمین دست پایین زاویه‌ی درز انقطاع می‌شود. همچنین میانگین افزایش نیاز اشاره شده در حالت‌های مورد بررسی تحت مؤلفه‌ی عمود بر گسل زلزله‌های حوزه‌ی نزدیک، به ترتیب ۱٫۴۸ و ۱٫۳۵ برابر مقادیر حاصل از زلزله‌های حوزه‌ی دور از گسل و مؤلفه‌ی موازی گسل زلزله‌های حوزه‌ی نزدیک است.